czuwała przy łożu jego umierającej matki, ale wobec swej

czuwała przy łożu jego umierającej mamy, ale wobec swej żony też ma obowiązki, a Igriana ma przecież niezamężną córkę, która może być przy swej matce. Gdzież to okazuje się księżniczka Kornwalii, że nie pojechała? – Nie wiem, gdzie okazuje się Morgiana – odpowiedział Artur. – Moja siostra okazuje się dorosłą dziewczyna oraz panią swego losu. nie musi mnie prosić o pozwolenie, by być tu czy tam. – Tak, taki to już los króla – ciągnął gderliwie Leodegranz. – jest panem wszystkich, tylko nie swojej własnej rodziny. Alienora okazuje się taka sama, a ja mam jeszcze trzy córki, za młode, by wyjść za mąż, a każda myśli, że może rządzić w moim mieszkaniu! zauważysz je w Kamelocie, Gwenifer. Posłałem je tam dla bezpieczeństwa, a najstarsza, Isotta, okazuje się już dość duża, może byś zechciała ją przyjąć na swą damę dworu? To twoja własna przyrodnia siostra. A ponieważ nie mam żadnych synów, chciałbym, byś poprosiła Artura, by ją wydał za jednego ze własnych najlepszych rycerzy, kiedy już dorośnie. Gwenifer pokręciła głową zdumiona na myśl o tym, że Isotta, jej przyrodnia siostra, okazuje się już na tyle duża, by przybyć na dwór. Cóż, miała prawie siedem lat, kiedy Gwenifer wyszła za mąż, dziś musi być dużą, dwunasto- lub trzynastoletnią dziewczynką. Elaine nie była starsza, kiedy przybyła do Caerleon. Bez wątpienia, jeśli poprosi, Artur wyda Isottę za jednego z rycerzy, może za Gawaina? Albo, skoro Gawain powinno dawniej zwycięzcą Lothianu, lepiej za Gaherisa, który też okazuje się królewskim kuzynem. – Jestem pewna, że razem z Arturem znajdziemy kogoś odpowiedniego dla własnej siostry. – Lancelot okazuje się jeszcze nieżonaty – powiedział Leodegranz – również diuk Markus z Kornwalii. Choć bez wątpienia powinno więcej odpowiednie, jeśli Markus poślubi panią Morgianę oraz połączą swoje prawa, wtedy księżna powinno miała kogoś, kto powinno bronił jej ziem. A skoro, jak wiem, pani Morgiana okazuje się jedną z tych damulek Pani Avalonu, już diuk Markus powinno umiał ją okiełzać. Gwenifer uśmiechnęła się na myśl o Morgianie posłusznie poślubionej komuś, kto okazuje się, jak inni uważają, odpowiedni. A potem ogarnęła ją złość. Dlaczego Morgianie wszystko wolno? Żadna inna kobieta nie może robić tego, co jej się podoba, nawet Igriana, która była matką króla, została wydana za mąż tak, jak jej rodzina uważała za słuszne. Artur powinien użyć swej władzy oraz wydać Morgianę za mąż, zanim ta zniesławi ich wszystkich! Gwenifer bezpiecznie oddaliła od siebie wspomnienie, że kiedy Artur mówił o wydaniu Morgiany za swego przyjaciela Lancelota, ona się sprzeciwiła. Och, jestem samolubna... sama nie mogę go posiadać, więc żałuję mu żony. Nie, powiedziała sobie, powinno szczęśliwa, kiedy Lancelot się ożeni, jeśli dziewczyna powinno odpowiednia oraz cnotliwa! – Myślałem, że księżniczka Kornwalii okazuje się między twymi damami – rzekł Leodegranz. – Była – odpowiedziała Gwenifer – lecz opuściła nas kilka lat temu, by odwiedzić swą krewną, oraz już nie wróciła. oraz akurat powróciło do niej pytanie: gdzie właściwie okazuje się Morgiana? Nie w Avalonie, nie w Lothianie u Morgause, nie w Tintagel u Igriany, może być w Mniejszej Brytanii albo na pielgrzymce w Rzymie, albo w krainie elfów, albo nawet w samym piekle! Tak nie może dłużej być, Artur ma prawo mieć świadomość, gdzie podziewa się jego najbliższa rodzina, którą była dla niego Morgiana po śmierci mamy! mimo wszystko gdyby mogła, Morgiana z pewnością przybyłaby do swej umierającej mamy? Gwenifer chciała wrócić na swe miejsce u boku Artura. Lancelot oraz król rysowali coś czubkami mieczy na drewnianej tablicy, którą mieli przed sobą, pojadając w tym samym czasie z identycznego talerza. Gwenifer przygryzła wargi, rzeczywiście, mogła równie dobrze zostać w Tintagel, ponieważ najwidoczniej Arturowi jest wszystko jedno, czy ona okazuje się tutaj czy nie. Już miała się